wenhwyfar is mijn heksennaam.   Ooit was ik lid van een coven en kreeg daar deze heksennaam… Internationaal ging ik op pad en ontmoette gelijkgestemde zielen… Ik werd eerst priesteres dan kreeg ik mijn graden en ben nu ingezegend als Hogepriesteres.   Deze wegen waren niet eenvoudig…Studeren en leren…niet alleen psychisch was het zwaar maar ook mentaal.  Vroeger weegde ik 110 kg en 1 van de opdrachten was dat ik moest zien af te vallen, nu weeg ik ongeveer 40 kg lichter.  En ben ik veel gezonder.
Mijn levenslijn was kort, toen ik uitrekende hoe oud ik zou worden kwam ik niet voorbij de 45.  Nu is mijn levenslijn al goed gegroeid en nu weet ik dat ik gedaan heb wat ik moest want we hebben als mens ook de plicht om voor ons zelf zorg te dragen…en ons lichaam te koesteren als een heel kostbaar voorwerp.
Ook ben ik 1 van de weinige erfheksen die er zijn… Mijn grootmoeder Julia was niet voor niets een befaamde heks.  In de tijd van de oorlog was het niet gemakkelijk voor iedereen.  Iedereen kwam bij haar om raad en uit dankbaarheid brachten ze eten mee.  Zo kon ze haar gezin onderhouden.
Nu nog kom ik op mijn levenspad mensen tegen waar mijn grootmoeder voorspellingen voor gedaan heeft die nu nog uitkomen.   Een gave dat heb je, alleen moet je bereid zijn er aan te werken om je te vervolmaken.
Mijn doel is mensen te helpen in dit leven… Binnenkort volg ik een verpleegstersopleiding en ik hoop dat ik eens in een ontwikkelingsland hulp kan gaan bieden aan mensen die echt hulp nodig hebben.  Het leven is een aaneenschakeling van gevoelens, we moeten alles eens meegemaakt hebben,
alle mogelijke gevoelens moeten we gevoeld hebben.
Met veel pijn heb ik geleerd… Misschien kan ik met mijn kennis jouw pijn laten voorbijgaan of je helpen om iets gemakkelijker te verwerken.
 Denk nooit dat je er voor alles alleen voor staat, kijk goed, steeds zal er wel iemand zijn die je een hand reikt.